Op een nieuwe PUM bakkersmissie in april, kennis gemaakt met de
weduwen-groep (Atebubu Widow's Association) die de komende dagen baklessen van mij gaat krijgen. Over en weer leuke
speeches gehouden terwijl iedereen onder de mangoboom in een kring zit. Men is heel dankbaar dat ik alle gevaren heb
getrotseerd op weg van Europa naar Ghana en dat ik hen nu kom helpen.
We starten vandaag met het maken van cakebeslag met ca. 20 eieren. De ochtend is nog koel en dat is goed voor een stabiel beslag. We experimenteren ook met wat kleuren en maken vooral cupcakes, die voor een halve Cedi verkocht worden. Er is veel vraag naar goedkope bakkerijproducten. Een handmixer hebben de meesten nog nooit gebruikt. We laten iedereen zoveel mogelijk meewerken.
Van de tien vrouwen en een jongen (niet allemaal weduwe blijkt later) hebben er vier hun jongste kind bij zich. Meestal op de rug tijdens het werk, maar tussen het bakken door ook aan de borst. De komende dagen zal het dus een soort bakkerij-crèche
worden. Onder de werktafel kruipen kippen en peuters vrolijk rond, dus het is oppassen waar ik m'n voeten neerzet. Eerst gaan we oliebollen (bofrot) bakken, verder bakkerij- inkopen doen op de
markt van Atebubu voor de komende dagen. Na de inkopen een middagmaal van
Fu-Fu (een meelbal van gekookte en fijngestampte yam en kookbanaan). Een soort initiatie-rite is dit gezamenlijk eten van Fu-Fu met de hand. Het heeft vannacht flink
geonweerd en geregend, dus is het lekker opgefrist maar daardoor is de stroom
ook heel lang uitgevallen. Overigens is er maar ca. 50% van de tijd elektriciteit blijkt later. Het Volta-stuwmeer begint leeg te raken, dus er is een elektriciteitscrisis in Ghana.
We starten vandaag met het maken van cakebeslag met ca. 20 eieren. De ochtend is nog koel en dat is goed voor een stabiel beslag. We experimenteren ook met wat kleuren en maken vooral cupcakes, die voor een halve Cedi verkocht worden. Er is veel vraag naar goedkope bakkerijproducten. Een handmixer hebben de meesten nog nooit gebruikt. We laten iedereen zoveel mogelijk meewerken.
Na de cake maken we koekjesdeeg. Het mooi gelijkmatig uitrollen is
voor de vrouwen niet makkelijk. Ze hebben voor het eerst een
deegrol in de hand. Ook het snijden in mooie rechte plakjes van deeg is
moeilijk. Met een uitsteker/steekvorm gaat het beter. Na afloop van de verwerking van een nieuw product moeten alle
dames gaan zitten en dan doet m’n tolk Gladys een vragenrondje. Ze moeten
bijvoorbeeld allemaal een voor een het
woord ‘cake’ en ‘biscuit’ uitspreken en opnoemen wat de ingrediënten zijn en welke gereedschappen we hebben gebruikt. Na de zoete koekjes maken we hartige meatpie, met als
vulling een mengsel van cornedbeef uit blik met fijn gesneden kool en paprika. Dit zijn
baksels die je overal in Ghana tegenkomt en dat wordt dan ook goed verkocht.
Wanneer alles mooi uit de oven komt wordt er gezongen en in
de handen geklapt. De dames hebben enorm veel geleerd in een ochtend. Iedereen
neemt wat van de producten mee naar huis om uit te delen of te verkopen. Ik
fiets in de namiddag een rondje door Atebubu waar het zo aan het einde van de
week een drukte van belang is. In de loop van deze twee weken ga ik ook op bezoek bij de 8 bakkerijen waar ik tijdens de vorige 2 PUM-missies in Atebubu heb gewerkt. Bij twee bakkerijen is flinke vooruitgang gemaakt, zoals een nieuwe oven of een grote verbouwing.
En aan het einde van de 10 daagse bakcursus komt Samuel op bezoek, de 'local representative' van PUM, en krijgen alle cursisten een diploma na afloop van een echt bakkersexamen!